جشن و سرورو حقیقی زادروز امام حسین(ع) و انتساب پاسداران به ایشان از نگاه رهبر معظّم انقلاب در کتاب آفتاب در مصاف

جشن حقیقی میلاد امام حسین(ع)
در دنياى اسلام براى ولادت پيغمبر(ص)  شادی می‌کنند، اما فقط شادى است؛ مثل همان دوران قبل از انقلاب كه در كشور ما براى ولادت سيدّالشّهدا (ع) مردم جشن ميگرفتند، چراغانى ميكردند، پرچم ميزدند و از آن حضرت تجليل ميكردند، اما چند نفر از مردم به راه امام حسين(ع) ميرفتند؟ چند نفر از مردم عليه ظلم قيام ميكردند؟ شرف و ارزش امام حسين(ع) در تاريخ براى چيست؟ آن فداكارى بزرگ حسین‌بن‌علی(ع) است كه چهره‌ي آن حضرت را جاودانه كرده است. مردم اسم امام حسين(ع) را با تجليل می‌آوردند، اما ميان صدها هزار و ميليونها انسان در كشور ما، چند نفر بودند كه حاضر باشند مثل حسین‌بن‌علی(ع) عليه ظلم و ستم حرفى بزنند، اقدامى بكنند، محكوم كنند؟ هيچ!...
بله، حسین‌بن‌علی(ع) را دوست هم داريم، از ولادتش شاد هم ميشويم، ادّعاى پيروی‌اش را هم ميكنيم؛ اما اگر آن روز از ما ميپرسيدند شما براي اين حسين(ع) اينقدر ارزش قائل هستيد و براى ولادتش شادى ميكنيد، از روزي كه به دنيا آمد، مژده‌ي مبارزه و شهادت شنيد، جدّش، پدرش، مادرش و جبرئيل درباره‌ي شهادت او و درباره‌ي سرنوشت شرف‌آفرين و افتخارانگيز او سخن گفتند؛ حسين شما از اوّلى كه به دنيا آمد، براى مبارزه، براى جهادى كه به شهادت منتهى ميشود، جهادى كه در آن كشته شدن حتمى است، براى چنين مبارزه‌اى متولدّ شد و زندگى كرد؛ شما چقدر مبارزه ميكنيد؟ …
انتساب به اباعبدالله  افتخاری بزرگ
ولادت حضرت سيدّالشّهدا(ع) و روز بسيار پرُمعناى پاسدار را به يكايك شما برادران عزيز و مسئولان سپاه تبريك عرض می‌کنم. نفس انتساب به امام حسين(ع) براى انسانى كه در اين انتساب اختيار دارد، افتخار بزرگى است. انتسابهاى نسبتى و خارج از اختيار هم افتخار است، ليكن چون دارنده‌ى اين نسبت هيچ انتخابى نكرده است، اين افتخار به شخصيتّ انسانی او برنمیگردد؛ اما وقتى كسى با انتخاب، خود را در جرگه و صفى قرار دهد، مزاياى آن، به هويتّ اين شخص نسبت داده میشود و افتخارى اگر هست، براى خود اوست، نه فقط براى نسبت. مسئله‌ى پاسدارى و انتساب به حسین‌بن‌علی(ع) در جمع پاسداران، از اين قبيل است.