برشی از کتاب نهضت حفظ محیط زیست به مناسبت روز درختکاری

مسئله‌ى گياه و بوستان و درخت و اين چيزها جزو مسائل اصلى است؛ اينها را جزو مسائل فرعى نبايد به‌حساب آورد. درست است كه در شمارش مسائل اساسى كشور، چشمها و نگاه‌ها به سمت اقتصاد، به سمت فرهنگ، به سمت مسائل پولى، به سمت مسائل سياسى كشانده ميشود -معمولًا اين‌جور است- ليكن اگر با دقّت نگاه كنيم، مسائلى كه مربوط به زيست انسانى است، بيشتر از آنها اهمّيّت دارد. سياست براى چيست‌؟ اقتصاد براى چيست‌؟ خدمات گوناگون شهرى و كشورى براى چيست‌؟ اصلًا پيشرفت كشور براى چيست‌؟ پيشرفت براى اين است كه انسانها زندگى سالم و مطلوبى داشته باشند. اگر محيط زيست تخريب شد، همه‌ى اينها باطل خواهد شد. اهمّيّت محيط زيست اينجاست. واقعاً اگر ما به مسئله‌ى آب، خاک، هوا و آن چيزهايى كه منتهى ميشود به اين چيزها -مثل مراتع، مثل منابع طبيعى، مثل جنگلها، مثل وضع شهرسازى- نپردازيم، زندگى مردم شيرين نخواهد شد. صنعت و پيشرفت صنعتى و درآمدهاى فزاينده‌ى كشور و افتخارات گوناگون علمى، متن زندگى و واقعيت زندگى را شيرين نميكند؛ همه‌ى اينها بايد مقدّمه باشد براى اينكه مردم زندگى سالم و شيرين و مطلوب داشته باشند. از جمله‌ى چيزهايى كه مساس مستقيم دارد، مسئله‌ى محيط زيست است، محيط زندگى انسانهاست، مسئله‌ى آب‌وهواست. آن وقت ريشه‌هاى آن، بنيانهاى آن، كه خاک است و جنگل است و درخت است و بقيه‌ى چيزها، اهمّيّت درجه‌ى يک پيدا ميكند.